olieverf op linnen,
50×60 cm
in zwarte baklijst
Hij liep in een gezapig tempo voor mij uit, uitgedost in de traditionele kleding die al eeuwen dezelfde is, alsof er niets verandert of ooit anders zal worden. Maar toen ging zijn mobiel. Hij plantte zijn kruk, keek wat verstoord op zijn scherm, en begon zijn gesprek met “wat nu weer”. Van dat laatste ben ik niet zeker, maar in woord en gebaar leek het er sprekend op.