olieverf op linnen
100×80 cm, in zwarte baklijst
Hij leek op leeftijd, liep er niet erg goed verzorgd bij, maar wekte de indruk het naar zijn zin te hebben in de bouwvallige woning aan de rivier. Contact met anderen had hij nauwelijks. Voorbijgangers zwaaiden af en toe vanaf het water, maar hij zwaaide nooit terug. Eens per jaar trok hij naar de stad voor inkopen, maar hij trok zich daarna weer schielijk terug in zijn oude vertrouwde stek. Hij was daar altijd. Of op zijn minst in de buurt. En ineens was hij weg. Met de noorderzon vertrokken. Door niemand gemist.