Olieverf op linnen
100×80 cm, in zwarte baklijst
Met een zekere onregelmaat droom ik van een trein die door een mij onbekend landschap rijdt langs een statige rij bomen. Meestal rijdt die aan mij voorbij, maar soms zit ik er in. In een lege coupé. Ik vind dat wel rustig. Er staan met groene skai beklede banken in met op de rand van de rugleuning een chromen handgreep waaraan de staande passagier zich kan vasthouden. Maar ja, die is er niet. Ik kijk meestal naar buiten, want het lukt toch niet om te lezen tijdens zo’n hobbelende rit. De eindbestemming schijnt mijn huis te zijn, maar ik kan mij niet herinneren ooit te zijn uitgestapt.